Po operacji Bronhilda

[ogłupiały przenosi wzrok z Meredith na Marka, z Marka na Meredith] A czemu pani tak dziwnie mierzyła? To się robi tak [wyjmuje z rąk Meredith linijkę] No i co? Nawet więcej niż myślałem, 45 cm!

PS Przyznam, że ładnie mnie chciałyście wyłączyć, ale ja się nie dam. Pomnijcie me wczorajsze słowa xDDD

Pan mierzy teraz wzdłuż, myśmy mierzyli wszerz. A co jest napisane w dokumentach? ( kładzie kartkę przed Bronhildem ) długość 45, szerokość 34 ( Mark dopiero teraz spogląda pod kołdrę) Jezus... ( podchodzi do Meredith ) (szeptem) Ale się załatwił...

Boże, co za idiota tak napisał? Jeśli już tak się upieracie, to miało być odwrotnie!!!

Panie Williams, nie chce być niegrzeczna, chyba mówi pan o sobie.<pokazuje pacjentowi kartke> To pana charakter pisma, a poniżej jest wyraźny podpis. Najwidoczniej pomylił się pan wpisując dane, ale to nie jest już sprawą szpitala.
<do Marka> Czyli jednak za dużo, też może być problemem.

Ja... JA tego nie pisałem, nie, na pewno nie, nie mogłem, nie pamiętam. Kłamcy! Oszuści! Jak mogłem to napisać? Nie, nie, nie...

( Mark szeptem do Meredith ) Czy powinniśmy już wezwać psychiatrę?

(do Marka) Myśle, że w tej sytuacji to jedyne co nam pozostało. Nie dziwie się, że nie chce przyjąć do wiadomości, że sam jest winien tej...zmianie. Wyparcie to chyba jego sposób na pogodzenie się z sytuacją.

No to na początek przyprowadź kogoś z psychiatrii, będzie chyba najbliżej. ( Mark patrzy na rozwścieczonego Williamsa ) Zawiadomić ochronę też by się przydało...

Może będzie potrzebny kaftan bezpieczeństwa? Chociaż biorąc pod uwagę to, że ma teraz do udźwignięcia dodatkowy ciężar, nie wydaje mi się, żeby był dla nas groźny. Narazie ide po jakiegoś psychiatre. Mam nadzieje, że będzie w miare spokojny. (Meredith wychodzi)